San Andrés de Gilles

Vanmorgen lekker alles op ons gemak kunnen doen want we worden pas om 10 uur opgehaald door een chauffeur die ons van Buenos Aires naar San Andrés de Gilles zal brengen naar de Hacienda Estancia de Sofia waar we 1 nachtje zullen blijven. De rit duurt ongeveer 1 1/2 uur en we komen dus rond het middag uur aan. De eigenaar een Argentijn met een van oorsprong Duitse vrouw heet ons welkom en laat ons onze kamer zien. Het verblijf is geheel in oude stijl opgetrokken en er zijn 5 kamers met een gezamenlijke huiskamer. Wij hebben het geluk dat wij de enige gasten zijn vanavond dus hebben het hele verblijf lekker voor onszelf.

Er is op dit terrein ook nog een heerlijk zwembad dus we gaan maar eerst een verfrissende duik nemen, dat is al de 2e keer in een zwembad en we zijn nog geen week onderweg! Daarna krijgen we lekker een lunch geserveerd op de veranda met een prachtig wijds uitzicht over de pampa’s. Daarna nog even een kijkje nemen bij de pups, de labrador’s hier op het terrein hebben 6 pups, 5 bruin en een blonde. Nog even een kleine rust periode ingelast en om 16:30 gaan we paardrijden! Ja paardrijden! Ik ben al niet zo’n held met paarden maar de eigenaar beloofd mij dat ik een heel mak beestje krijg, dus vooruit dan maar. De eigenaar van de Hacienda fokt paarden en heeft zo’n 20 in de wei staan.

Een cap op en beenbeschermers en daar gaan we dan.... we maken een rondje over het landgoed en dat neemt een klein uurtje in beslag. Ja voor mij gaat het in een prima tempo... schok, schok, schok. Daarna terug naar de Hacienda en daar staat een heerlijk kopje thee met wat lekkers klaar. Dan horen we dat de polo wedstrijd tussen de eigenaren en de buren toch doorgaat al waait het behoorlijk. Leuk hoor, hebben we nog nooit meegemaakt!

De buren komen aan met 6 paarden en de eigenaren hebben ook hun polokleding inmiddels aan dus daar zitten wij dan 2 toeschouwers en 6 polo spelers op het veld achter op het terrein! We worden verzocht de bal in het spel te gooien zodat de wedstrijd kan beginnen. Ze beginnen wat rustiger aan maar al gauw worden ze wat fanatieker en gaat het best hard en snel allemaal. Leuk hoor vooral omdat wij eigenlijk de enige zijn, dus een privé wedstrijd. De zoon van de eigenaar is 11 jaar en speelt ook mee en voor zo’n mannetje is die best goed, ja het wordt hier natuurlijk met de paplepel ingegeven. Ze spelen dus 3 perioden en na elke periode wordt er van paard gewisseld, zo zie je maar je leert elk dag weer wat nieuws. Ze schieten van links naar rechts over het veld en als ze langs je rijden dan realiseer je je dat het toch hard gaat, zeker nadat ik zelf net schok, schok, schok heb gedaan!

Lekker samen dineren met kaarslicht aan een grote tafel en op tijd naar bed want de chauffeur die ons naar het vliegveld in Buenos Aires moet brengen staat om 5:30 uur voor de deur want onze vlucht is om 9 uur en vliegen we naar El Calafate dus tot morgen met een nieuwe bestemming.