Kurashiki lopend verkennen

Vanmorgen krijgen wij in onze Ryokan een westers ontbijt voordat we lekker vroeg vertrekken om Kurashiki te ontdekken en dat is het beste te doen met de benenwagen. Het is langs het kanaal erg rustig om 9 uur in verhouding met gisteren. We gaan eerst maar trappen klimmen, de benen zijn nog vers, naar de Achi Schrijn, hoog boven Kurashiki. Dit is weer een Boeddhistische tempel en er lopen al wat lokale mensen rond die hun dag beginnen met een gebed aan Buddha. Er staan boven een aantal kleine altaren op verschillende rustige plekken. In een tent horen we praten dus even kijken wat ze aan het doen zijn daar. Acht oudere mannen zijn een vlas scherm aan het maken, met klossen en touw worden deze halmen aan elkaar verbonden, echt handwerk dus. Het lijkt wel een mannen club zoals ook vrouwen hun brei clubje hebben. Dan kunnen we via een ander pad langs de berg naar beneden lopen en zien het dorp van verschillende kanten. Het valt ons op dat tussen de huizen ook kleine begraafplaatsen liggen alsof ze hun dierbaren dicht bij zich willen hebben. Via wat, nu rustige gangen met winkels komen we met een omweg weer bij het station terecht. Wat een verschil vandaag met gisteren qua drukte, het lijkt nu wel uitgestorven in de straatjes. 

We gaan weer lekker dwalen door het historische gedeelte en kunnen nu veel beter de historische rijst pakhuizen bekijken. Heel Japan is zo schoon, mensen houden hun stukje straat en stoep goed bij, dus je past wel op dat je niks op de schone straten laat vallen. Het enige wat wij missen zijn prullenbakken en we hebben gevraagd waarom dit is. De Japanners leren van jongs af aan dat al hun prullen, bekers en vuilnis behoren mee naar huis te worden genomen, vandaar geen prullenbakken op straat. We hebben nu zo links, rechts en rechtdoor gelopen dat wij zelfs met kaart de kluts kwijt zijn waar we nu zitten. Dan maar aan een wegwerkster de weg vragen. Zij is zo vriendelijk dat zij een stukje met ons meeloopt en vervolgens instructies geeft hoe wij weer bij het centraal kanaal moeten komen. De voeten zijn alweer behoorlijk moe van 6 uur lopen dus even terug naar onze Ryokan om uit te rusten. Ik lig nog geen 5 minuten op bed of de oogjes vallen toe en 1 1/2 uur later gaan ze weer open. 

Vanavond gaan we niet in de Ryokan eten want Frank heeft een Italiaans restaurantje gezien en heeft trek in pizza, dus even een heerlijke avond wandeling naar het restaurant. Het is een restaurant met 6 tafels en allen zijn bezet met zoals wij het zien Japanse mensen. Het historische gedeelte waar onze Ryokan ligt is nu helemaal uitgestorven maar alle verlichting in de gebouwen is aan dus een prachtig gezicht die weerschijn in het kanaal. Straks nog even lekker een laatste dip in het warme water van het badhuis en dan gaan we morgen Kurashiki weer verlaten voor een grote stad.