Tokyo Ontdekken

Vannacht toch wat onrustig geslapen omdat het lichaam weer moet wennen aan de nieuwe tijdzone maar het 3 meter brede bed ligt uitstekend. Het eerste ontbijt in dit Hotel was een ervaring. Het was ons gisteren al opgevallen dat veel Japanners nog altijd mondkapjes dragen maar wij dus niet, eigen keuze dachten wij. In de ontbijt ruimte worden wij vriendelijk begroet met een buiging en begeleid naar onze tafel. Dan krijgen we 2 mondkapjes in cellofaan verpakt met de instructies om deze te dragen bij en rond het halen van ons ontbijt, ook het dringend verzoek om de dunne plastic handschoenen te dragen bij het halen van koffie, vruchten en verdere ontbijt spullen, deze liggen op elke tafel. We kijken om ons heen en alle ontbijt gasten doen dit dan ook trouw, dus wij ook want we zijn te gast in dit welgemanierd en gedisciplineerd land.

Vandaag gaan we Tokyo ontdekken met een lokale Engels sprekende gids. Wij ontmoeten onze gids Yukiko, een vriendelijke dame van rond de 50, om stipt 9 uur in de Lobby en daar gaan we dan onderweg naar het metrostation, een omhoog lopende smalle straat. Ze heeft alle OV kaartjes voor ons die we vandaag nodig hebben.

Onze eerste stop is een Shinto Shrine midden in een groot park met veel oude bomen. Bij de ingang van het park staat een hoge toegangspoort gemaakt van hout met op de dwarsbalk 3 gouden chrysanten bloemen. De lokale mensen buigen allemaal voordat ze onder de poort lopen als teken van respect. We zien families gekleed in kimono’s met een kleine jongen, ook in kimono, en onze gids legt uit dat deze jongen 5 jaar is en dat is een speciale gebeurtenis is voor jongens. Er worden inderdaad veel foto’s gemaakt van de familie. Verderop nog een familie met een in kimono gekleed klein meisje, deze is 3 jaar, verteld de gids ons. Dus voor meisjes is de speciale feest gebeurtenis 3 en 7 jaar en voor jongens 5 jaar. Ook staan er overal veel houten overkappingen met groot bloemige chrysanten, zo groot als vuisten, deze bloemen hebben dan ook een speciale betekenis voor de Japanners. De Shrine is gebouwd in een vierkant met aan de kop het ‘altaar’ zelf waar de mensen naar toe lopen om munten in een bak te gooien, waarna ze buigen en twee keer in hun handen klappen als teken van eerbied.

We gaan weer terug in de metro naar een ander station waar we naar een Boeddhistische tempel gaan dit keer. Shintoïsme en Boeddhisme zijn de hoofd levensovertuigingen waar de Japanners in geloven. Eerst gaan we nog koffie en thee drinken op de hoogste etage van een gebouw tegenover de tempel waardoor we een goed overzicht krijgen van de oploop naar de tempel. Dan weer door naar beneden en de poort, waar aan beide kanten een groot beeld staat, links de God van donder, en rechts de God van de wind. Bij de gehele oploop staan aan beide kanten kraampjes met souvenirs en etenswaren te koop. Bij de ingang van het tempel complex een tweede poort eveneens van hout en de Boeddhistische stokjes om je toekomst te voorspellen. Bij een slechte voorspelling kan je dit papiertje bij de uitgang op een draad knopen om zo de slechte voorspelling in de tempel achter te laten.

Als laatste gaan wij naar de Hama-rikyu Gardens waar veel van de bomen in bonsai style zijn geknipt met in het midden een hele grote vijver waarin met rustig weer de wolkenkrabbers eromheen gereflecteerd worden in het water. Het is een rustig en serene plek zo midden in deze grote en drukke stad van 13 miljoen inwoners.

Yukiko neemt ons nog voor een laatste rit mee met de monorail die over de Rainbow Bridge gaat en zij levert ons af bij Planet Teams, een heel bijzonder en nieuw concept van een museum. Nou dat was zeker een hele ervaring en gewaarwording! We lopen binnen en moeten gelijk onze sokken en schoenen uittrekken??? Het is dus een heel nieuw concept gebaseerd op waarneming, voelen en ervaren. Als voorbeeld moeten we door een kamer lopen met warm water tot onze knieën waarin rond je benen verlichte vissen zwemmen, een grote kamer met lichten en spiegels waar lange ijspegels hangen van vloer tot plafond met vele gekleurde lichtjes die gaan flikkeren en lopen waardoor je het gevoel van boven en onder kwijt raakt, en een kamer vol orchideeën planten die naar boven en onder bewegen als je handen eronder houdt. Ik heb het zo goed mogelijk geprobeerd te omschrijven en hoop met de foto’s dat dit begrijpelijk is.

Uiteindelijk liepen we pas om 8 uur‘s-avonds weer het Hotel in 24.000 stappen verder en plat pootjes! En geen tijd of energie meer om het dag verslag te schrijven, dus bij deze iets later met goede reden, IN SLAAP GEVALLEN!