Isalo naar Toliara

Verder en verder naar het zuiden gaan we vandaag, door prairie landschap, droge gele grassen zo ver als het oog reikt. De weg is zowaar goed geasfalteerd en op sommige plaatsen hebben we zelfs een middenstreep op de weg. We passeren een paar dorpen die ontstaan zijn doordat ze hier saffieren hebben gevonden, dus de delvers zijn hier naar toe getrokken om hun geluk te beproeven. Hun gezinnen leven in lemen hutten in de omgeving totdat ze stenen hebben gevonden die ze direct verkopen aan de Arabische handelaren voor geld en soms als het een goede vondst is voor een oude auto. De auto wordt dan vaak gelijk ingezet om mensen of spullen te vervoeren zodat de familie een beter leven krijgt. Tot nu toe op elke weg die we hebben gereden zijn er controle posten eerst van de gendarmerie en even verder op van de politie. De lokale busjes worden dan gestopt en als ze een overtreding constateren dan moet er een boete worden betaald. Gelukkig worden wij als toeristen vervoer zo doorgelaten, tot nu zijn wij maar 2x gestopt en wordt er door het raampje naar binnen gekeken, waarna wij mogen doorrijden.

Na 2 uur komen wij bij ons eerste doel, het Zombitse National Park, een droog regenwoud. We gaan weer wandelen, en doen hier de korte route in dit 36000 hectares groot park. Eindelijk hebben we de rust en tijd om de inheemse vogels beter te bekijken, en het lopen gaat goed met een beetje opstart stijfheid.

Het is vlak lopen en dat is beter voor mijn knieën en we lopen beschut dus gewoon een prettige wandeling. Ze hebben hier ook een paar grote baobab bomen die hier goed gedijen. Een kleine lemur van ongeveer èèn kilo ligt lekker te dutten in de vork van een boom en als wij hem bekijken kijkt hij ons met zijn kleine oogjes verstoord aan. We horen van de spotter dat de Verreaux Lemurs, the Jumping Lemurs, wat verder weg zitten, zo’n 1 1/2 kilometer stappen en of we dat wel willen? Natuurlijk willen wij dat, dus rustig stappen we achter de gids aan dieper het regenwoud in. Het is verder rustig in het regenwoud dus tijd genoeg om rustig rond te kijken, heerlijk. Uiteindelijk horen we boven ons geritsel en zien we 3 of 4, zwart witte lemurs hoog boven ons van boom naar boom springen. We lopen achter de gids aan tussen wat dichtere begroeiing en nu kunnen we ze beter en van dichterbij zien. 

Terug bij de auto nemen we voorlopig afscheid van de Lemurs en rijden we nog 3 1/2 uur verder naar ons volgende Hotel. Onderweg horen we van Franco dat in dit gedeelte het erg droog is en de mensen ver moeten lopen om aan water te komen dus heeft hij alle lege waterflessen in het laatste Hotel gevuld met kraanwater en als de kinderen langs de weg roepen om water gaat er een fles naar hun toe, en blij dat ze zijn! Het is eigenlijk te gek dat ze hier niet eens water hebben dichtbij! Ook de lemen hutjes meestal rond de 6-7 bij elkaar worden nog kleiner en armoediger en ook de kleding van de mensen steeds smoezeliger. De mensen hier zijn alleen maar bezig met overleven heb ik het idee. Te gek anno 2023 dat mensen nog in deze staat van armoede leven in Madagascar, en dan ga zeer zeker beseffen hoe goed wij het hebben! De weg is nu vaker een rood zandpad met wat asfalt ertussen en de auto slingert lekker heen en weer. Vannacht hebben we nog één overnachting in Bakuba Lodge, net buiten Toliara, aan de westkust. We hebben een giga kamer met een balkon en kijken zo naar de zee, het Mozambique Kanaal.

Morgen vertrekken wij naar het vliegveld van Toliara vanwaar we weer Antananarivo vliegen voor één overnachting, waar we pas om 20 uur aankomen.