Van Antananarivo naar Masoala

Vanmorgen na het ontbijt weer terug naar de airport, en zowaar onze chauffeur is al een half uur eerder aanwezig. Het Hotel van gisteravond ligt hoog en midden in de stad, dus een mooi uitzicht op de stad Antananarivo. Jammer dat wij hier gisteravond niets van hebben gezien tijdens de taxirit, behalve donkere smalle straten met veel geparkeerde auto’s.

Het is zondag en het verkeer is rustig gelukkig dus vanuit het centrum naar de airport is maar een half uur. Daar staan we dus weer nu wachtende op onze volgende vlucht met TOA naar Maroansetra in het noorden. De taxi rit van gisteren is inmiddels vergoed, het gaat mij niet om het geld maar meer een principe kwestie. We worden naar binnen geloodst en al onze bagage en wijzelf moeten op de weegschaal staan?! Alles wordt genoteerd en door naar een wachtend busje die ons naar het andere eind van de airport rijdt. Hier moeten we wachten totdat we kunnen vliegen, nog zo’n 10 minuten wordt er gezegd. Die 10 minuten worden 1 1/2 uur, samen met een lokale jonge vrouw, totdat Frank toch even gaat vragen wat er aan de hand is. Ons vliegtuigje heeft technische problemen, wordt er dan eindelijk gezegd! Ja, en wat nu? Ze gaan een ander toestel, een Beechcraft klaar maken en 2 piloten oproepen dus onze vlucht zal pas om 13:00 uur vertrekken! Er wordt een tafel gedekt en we krijgen drinken en paninini’s voor de lunch. Buiten zijn ze druk doende de Beechcraft klaar te maken, wel op z’n Afrikaans, zal ik maar zeggen. Om half 2 zijn we dan zo ver en met z’n 3-en mogen we naar het vliegtuig lopen, en instappen. Het zijn brede luxe stoelen, maar 5 stuks, een soort business stoelen. We stijgen op en zijn eindelijk na ruim 4 uur wachten onderweg. Onder ons zien we de stad verdwijnen en de groen begroeide heuvels verschijnen, met wat kronkelende rivieren. 

Na 1 1/2 uur staan we weer aan de grond op een kleine landings strip en een goedlachse dame met rieten hoed staat te wachten. De bagage en wij worden in een grote Jeep ingeladen en we moeten een half uur naar de haven rijden door het dorpje over zandpaden en kuilen. Nu ligt er een boot, van zo’n 8 meter lang, met 2 grote buitenboord motoren op ons te wachten. We moeten nog tussen de 1-3 uur varen, afhankelijk van de wind en zee condities om bij onze volgende Hotel te komen. De vaart begint rustig maar dan worden de golven hoger en de “spray” behoorlijk. We zouden een beetje nat kunnen worden werd er gezegd, nou laat dat beetje maar weg! Gelukkig is de bestuurder van de boot wel wat gewend want behendig en geconcentreerd manoeuvreert hij de boot over de golven, met af en toe behoorlijke klappen op het water. Inmiddels is mijn broek en mijn jas die erover heen ligt behoorlijk doorweekt inclusief mijn onderbroek! Na 2 uur varen komen we dan aan in Masoala Tree Lodge, ons thuis voor de komende 3 dagen. Doorweekt zeggen we gedag en gaan rechtstreeks onder een warme douche na eerst een drankje te drinken die we vandaag zeker verdiend hebben.

Ze hebben hier 7 hutten allen op houten palen gebouwd met daarbovenop een hele grote tent, net zo als in Afrika. Een trap af achter de tent en daar ook op palen een houten huisje met toilet, douche en twee wasbakken. Dit alles direct aan het strand, beschut door de bossen, en wij zitten in hut 2. De lunch en het diner eten we in een grote gezamenlijke ruimte met bar, en het ontbijt is op een uitbouw iets verderop met een mooi uitzicht over het water. Alles wat je besteld gaat met nummers want het lokale personeel spreekt weinig of geen Engels of Frans.

Tijdens het eten maken we kennis met onze persoonlijke gids, en die vraagt of wij nog een nacht wandeling willen maken na het eten. Nou vandaag niet meer, we hebben al genoeg meegemaakt en ons bed lijkt zeker een betere optie. We vallen dus in slaap met de rollende golven van de Indische Oceaan.