Kyoto met een gids

Vanmorgen om 9 uur staat onze gids Keiko, een dame van 49, ons op te wachten in de lobby van ons Hotel. Ze is blij dat wij, net als zij, gekleed zijn voor een regenachtige dag met paraplu’s in de aanslag. Ze legt ons uit dat Kyoto maar 2 metrolijnen heeft onder de stad, noord/zuid en oost/west lijnen, dit omdat bij het graven onder de stad heel veel oude relikwieën hebben gevonden en zodoende mochten ze niet verder graven. Dus vandaag gaan we eerst een stukje met de metro en dan met de bus, bus 59, naar als eerste de Ryoanji Temple waar ze een hele bijzondere rots tuin hebben. Deze ommuurde rots tuin is niet groot, 25 bij 10 meter, deze rechthoekige tuin is door een Zen Monnik ontworpen rond 1500. Het bestaat alleen maar uit wit grind met daarin 15 verschillende rotsen, deze moeten de bergen van Japan voorstellen. Men kan vanuit geen enkele positie alle 15 rotsen tegelijk zien, dat kan alleen als je verheven ben. Ik moet zeggen dat ik het mooi gedaan vond, maar niet echt spectaculair. De miezer regen maakt het misschien minder spectaculair?

Dan weer in bus 59, naar het Rokyon-ji Temple Complex met zijn gouden tempel, gelegen in de mooiste tuin die ik tot nu toe ooit heb gezien, vooral met de herfst kleuren en zijn vijver ervoor. De tempel heeft 3 etages waarvan de bovenste twee zijn bedekt met bladgoud, 20 kg bladgoud in totaal, met een waarde van 7 miljoen dollar. De shogun Yoshimitsu Ashikaga heeft deze tempel gebouwd in 1397 om iedereen te laten zien hoeveel macht hij bezat. In die periode had een Shogun veel meer macht en aanzien dan de keizer, dat is in 1868 pas veranderd toen er een politieke opstand was in Japan en de keizer weer de heerser werd en ook de macht terug kreeg.

Nog steeds miezer regen en we gaan weer verder naar Nijo-jo Castle, 400 jaar oud en gebouwd door de Shogun van de machtige Tokugawa Familie. Na een lange periode van burgeroorlog heeft deze Shogun gezorgd voor 260 jaar vrede en welvaart. In het kasteel zien we de vele kamers van een heersende Shogun. Deze man zat altijd hoger dan iedereen op een soort podium. Als je bij hem op audiëntie mocht komen dan werd je afhankelijk van je stand op een bepaalde plaats in een bepaalde kamer gezet. Hoe hoger je stand hoe mooier gedecoreerd waren de kamers. Als jullie de film SHOGUN hebben gezien dan lijkt het in het echt echt zo gegaan te zijn in die periode van de Japanse geschiedenis.

Onze gids neemt ons nog mee naar de Geisha District, Gion, nadat we snel een broodje hebben gegeten bij haar favoriete bakker. Het is er druk op straat met vooral toeristen, sommige gekleed in kimono’s, die ze kunnen huren voor één dag inclusief geta’s, de houten sandalen. De geisha’s noemen ze officieel geen geisha meer maar een geiko en een leerling geisha heet een maiko. Ze wonen intern in een okiya waar ze worden opgeleid en getraind in traditionele Japanse muziek, zang en dans. Deze opleiding duurt gemiddeld 5 jaar voordat een maiko zich een geiko mag noemen, en niet alle meisjes halen de opleiding. De meeste mensen denken vaak dat geiko’s een soort prostitués zijn, maar niets is minder waar, ze zijn hoogopgeleide en gerespecteerde Japanse gastvrouwen die hun gasten entertainen met gesprek, zang, muziek en dans.

We mogen tot slot van deze dag nog een originele thee ceremonie bijwonen gegeven door een geikosan (geisha), na het bereiden van de groene thee mogen wij het ook proberen terwijl onze geikosan zich voorbereid om ons nog een mooie dans te laten zien. We mogen tijdens deze ceremonie alleen foto’s maken en geen video’s, wat ik ook begrijp. Na afloop mogen we nog vragen stellen aan geikosan en ze vertelt ons dat zij officieel maar 2x per jaar naar haar ouderlijk huis mag dus het is een echte baan met weinig vakantie. Frank is zeer onder de indruk van deze zeer bescheiden dame en niet zo zeer omdat ze zo mooi is maar meer omdat ze een hele bijzondere uitstraling heeft.

Onze gids Keiko neemt in het hotel afscheid van ons nadat zij ons nog wat tips geeft voor de komende 2 dagen hier in Kyoto. Wij zijn weer een stuk wijzer geworden over de geschiedenis van Kyoto en ook hoe wij de komende dagen zelf Kyoto kunnen ontdekken zonder, hoop ik althans, dat wij verdwalen! Maar daar hebben we al wat voor bedacht, we stappen in een taxi en laten ons gewoon terug brengen naar ons hotel, want de taxi’s zijn hier redelijk geprijsd. Morgen en overmorgen beloven in ieder geval droge dagen te worden al moet ik zeggen doordat het niet zulk mooi weer was was het op de meeste plaatsen goed te doen met de drukte. We gaan het zien!