Van Alta naar het noorden - onze eerste volledige

Vanmorgen om 6:40 uur schrik ik wakker, het is nog donker dat zie ik door onze twee patrijspoorten. We hebben vannacht in Skavnakk aan de kade gelegen dus best rustig geslapen, geen deining, geen motor geluid en weinig wind of regen. Snel uit mijn bed en onder de douche voordat de motoren aan gaan en wij van de kade vertrekken om verder naar het noorden te varen met een klein stukje open zee voordat we linksom weer richting land gaan. Als het goed is moeten we vanmorgen veel orka’s tegenkomen want die zitten hier in dit gebied, dat geeft de sonar in ieder geval aan. Het eerste uur staan we te vergeefs allemaal te turen en te hopen op de eerste school orka’s maar zien geen enkel zwaard boven de golven uitsteken helaas. Na anderhalf uur klinkt van voor op de boeg “orka’s op 10 uur” en iedereen met camera’s in de aanslag naar de voorkant terwijl er een groep van 10 orka’s uit de golven verschijnen! Ze zijn op jacht dus passeren onze boot zonder te stoppen op een meter of 30. De hoge zwaarden van de mannetjes zijn goed te zien. Iedereen is ineens weer vol goede moed en terecht wat nog geen 15 minuten later zien we nog een groep, dit keer weer een jacht groep van tussen de 5 en zeven mannetjes. Maar deze mannen maken deel uit van een veel grotere groep van wel zeker 25 dieren, die onze boot van alle kanten passeren, al onze mede passagiers kunnen allemaal hun lenzen aan hun eigen kant richten om zodoende de perfecte foto of film te schieten. Er moeten hier in de monding van dit fjord veel haringen onder water zitten want nu komen we een familie orka’s tegen die allemaal aan het voeden zijn. Ze duiken een voor een naar beneden om gezamenlijk de school onder water bijeen te drijven waarna ze in volle vaart erdoorheen zwemmen en om zich heen slaan met hun staarten. Daardoor zijn er een aantal haringen dood of aangedaan en dan gaan ze pas eten. Orka’s eten namelijk de vissen een voor een in tegenstelling tot de walvissen die gewoon een hele grote hap met veel vis eten in een keer. Als ze aan het voederen zijn zien we heel duidelijk dat de groep stil ligt en elke keer naar beneden duikt. Ook de meeuwen hebben dit door dus die pikken telkens een visje mee dat aan het oppervlak verschijnt, want meeuwen kunnen niet duiken voor hun eten. Prachtig om met je eigen ogen dit schouwspel te mogen aanschouwen en dan met zo veel verschillende groepen beesten. Ik denk dat we in de volgende 2-3 uur zeker wel meer dan 100 orka’s hebben zien opduiken dichtbij en veraf. Ongelooflijk toch, dat we dit mogen meemaken. In eerste instantie probeer je zo veel mogelijk te filmen totdat je op een geven moment denkt, ik moet ook die camera neerleggen om het gewoon om je heen te zien gebeuren met je eigen ogen en ervan te genieten, want dat is het echt, dit wilde ik zoooo graag. Tussen sommige orka groepen zien we nu ook de bultruggen verschijnen, deze twee dieren helpen en hinderen elkaar soms. De orka’s drijven de haringen bijeen onderwater en dan wil het weleens gebeuren dat een ondeugende bultrug een grote hap neemt van de bijeen gedreven vissen. Het is jammer dat het bewolkt blijft vanochtend en daardoor lijkt het soms een zwart witte film die voor je ogen afgespeeld wordt, zwart witte orka’s, donker grijze bultruggen, donker water en donkere rotsen sommige bedekt met witte sneeuw dus op geen enkele manier kleur in dit plaatje. Maar klagen hoor je mij niet, integendeel. Tijdens de lunch, de maaltijden op de boot zijn uitstekend trouwens, begint het wat meer te regenen en te waaien dus besluit de kapitein meer de luwte op te zoeken en moet hij nog best een stukje varen richting zijn ligplaats voor vannacht. Ook de stroming en de wind werken tegen waardoor het buiten op de open dekken aardig guur aanvoelt, maar met een skibroek, lange wollen onderbroek, muts, capuchon en handschoenen is het een tijdje uit te houden voordat je weer naar binnen wil om op te warmen. Gevoelstemperatuur is denk ik zo net onder het vriespunt. 

Om 5 uur geeft Christian een uitleg over de verschillende walvissen en dolfijnen die er voorkomen, trouwens een orka is de grootste dolfijn en geen walvis. Tegen het einde van zijn praatje krijgt de bemanning door van Bo, die op de uitkijk stond buiten dat het noorderlicht te zien is boven de boot. Het is niet super helder maar toch stormt iedereen naar buiten om dit te aanschouwen. Het gekke is dat een camera of iPhone dit fenomeen beter en duidelijker weergeeft dan onze eigen ogen! Inmiddels liggen wij trouwens alweer aan de kade waar wij vannacht blijven dus gaan een aantal mensen van boord in de lichte regen om te kijken of ze een betere foto kunnen maken. Frank maakt wat foto’s vanaf de boot en wij besluiten niet van boord te gaan met deze regen.

Het eten is vanavond is een lekkere pasta schotel met champignons en beef met als voorgerecht ham en meloen en als toetje een heerlijke panna cotta, zeker niet verkeerd.

Een van onze medepassagiers, Peter, nu 75, heeft een kleine 40 jaar geleden een solo reis om de wereld gemaakt en heeft een kleine presentatie met wat foto’s hiervan samengesteld voor de geïnteresseerden. Iedereen is aanwezig want hij heeft veel humor en kan leuk vertellen en zo brengen wij de rest van de avond door voordat we na een paar nightcaps richting ons bedje gaan.