Hiroshima en de Atoombom

Om 9 uur staat onze Engels sprekende gids Mitsue, een kleine Japanse dame van rond de 60, beneden in de Lobby ons op te wachten. Na de nodige introducties en buigingen gaan we op pad, eerst met de lokale tram. Ja hier in Hiroshima hebben ze een tram netwerk en geen metro want het grondwaterpeil onder de stad is te hoog. Als eerste gaan we naar de Genbaku Dome of de A-bomb Dome, het is een van de weinig overgebleven gebouwen nadat de atoombom op 6 augustus 1945 door de Amerikanen is afgeworpen. Dit gebouw is inmiddels een monument dat de mensen doet herinneren aan de verwoestingen die in deze stad hebben plaatsgevonden. Nabij de Dome is ook een brug in T-vorm, de enige brug met deze speciale vorm, en het is gezegd dat de Amerikaanse bommenwerpers zodoende het doelwit, het hoofdkwartier van de Japanese Second Army met 40.000 soldaten, makkelijk uit de lucht konden vinden. We lopen verder langs de rivier naar het Peace Memorial Park waar de kersenbloesem bomen nu getooid zijn in herfst kleuren. Dit gebied was een grote lege vlakte en men heeft besloten om dit zo te houden en er een groot vredesmonument van te maken. In het midden van het Memorial Park brandt een vredesvlam die pas gedoofd wordt als er geen nucleaire wapens meer bestaan ( ik zie dat nooit gebeuren). 

Aan het eind van het park staat het Hiroshima Peace Memorial Museum dat we ook bezoeken. Dit museum is gewijd aan de gevolgen van de atoombom van 1945. Er waren niet veel foto’s in die tijd maar er zijn tekeningen en de vele vele verhalen van de slachtoffers en overlevenden zijn in de maanden en jaren erna vastgelegd en in het museum tentoongesteld. De atoombom heeft direct zo’n 80.000 slachtoffers gemaakt door de explosie, drukgolf en hitte maar naar schatting heeft de bom in totaal zo’n 140.000 slachtoffers gemaakt vooral door de gevolgen van de nucleaire straling die is vrijgekomen. Vooral de vele verhalen, gedoneerde kleding en brokstukken van die dag in augustus hebben veel indruk op ons gemaakt, de stilte van alle bezoekers was indrukwekkend. Om dit te zien laat niemand onberoerd. Dit mag echt nooit, nooit meer gebeuren!

Nog een beetje stil van alle indrukken lopen we naar het water en de speedboat waarin we gaan overvaren naar het eiland Miyajima, een eiland in de Japanse Binnenzee. Vanmiddag gaan we eerst de Okonomiyaki van Hiroshima proberen. Deze is anders dan de Okonomiyaki uit Osaka want deze heeft behalve de pannenkoek, kool, spek en ei ook nog noedels. We zitten aan de bar en krijgen precies te zien hoe ze deze maken op de hete platen, heel interessant, moet ik ook thuis proberen. Het is druk op het eiland want het is zaterdag dus ook de lokale bevolking is vrij en dus is een uitstapje voor de families aan de orde. 

We bezoeken ook de Shinto schrijn die op palen in het water staat, en bij hoog water lijkt hij te drijven op het water. Deze schrijn heeft ook een toegangspoort die in het water staat en was vroeger heilig zodat de gewone mensen er niet mochten komen. Tegenwoordig lopen er ook veel herten los op het eiland en deze kunnen best opdringerig zijn omdat mensen hun in het verleden hebben gevoerd dus om ons heen horen we af en toe een gil als de herten ruiken dat er eten in de tassen zitten. Mitsue neemt ons mee naar een lange trap met een verborgen verrassing, n.l. 500 kleine stenen beelden van monniken met allemaal rode gebreide petjes op. Als je goed kijkt hebben ze allemaal een andere gekke uitdrukking, je wordt er echt vrolijk van deze kleine “soort kabouters” noem ik ze maar zeer oneerbiedig. Na nog lekker een koffie ijsje te snoepen is het hoog tijd om terug te varen naar het vaste land, dit keer gaan we op de ferry en duurt de overtocht maar 15 minuten. Nu met de trein terug naar het Hotel waar onze kleine Japanse gids afscheid van ons neemt en wij haar bedanken voor een indrukwekkende dag.

We hebben weer genoten van een bijzonder dag hier in Hiroshima met mooi en zonnig weer! Laten we hopen dat het zo blijft de komende dagen.