Van Quito naar Cotopaxi

Vanmorgen opgestaan en het duimen heeft geholpen het is droog weer, maar richting de bergen hangt de bewolking nog erg laag dus een beetje een hard hoofd erin dat Cotopaxi vrij komt vandaag. Nou ja we zien het wel. Leo is te laat want rondom ons Hotel zijn er elke dag andere straten geblokkeerd dus elke keer een verrassing hoe hij moet rijden om er te komen. Koffers inladen en daar gaan we dan toch 15 minuten later dan gepland. Vandaag is het op de weg goed te zien dat er zoveel mensen wonen, druk, druk, druk vooral bij de knelpunten. Bussen, auto’s, vrachtwagens en brommers het rijdt kris kras door elkaar en denk maar niet dat ze elkaar één millimeter gunnen, vooral de bussen niet die nemen voorrang ook omdat ze groot zijn en zich aan de tijden moeten houden. Maar uiteindelijk zitten we dan op de snelweg richting Cotopaxi een 4-baansweg in het begin zonder strepen die de banen aangeven dus je moet zelf goed opletten om op je eigen stuk te blijven want aan beide kanten inhalen dat kan allemaal, niets voor mij om in dit land te rijden.

We komen na ongeveer 60 km rijden in de buurt van Cotopaxi maar de bewolking is nog laag en geen berg te zien! 

Leo stelt voor om een eerst een bezoek te brengen aan een grote rozen kweker niet zo ver hier vandaan dus wij gaan hiermee akkoord. Succes Rozen heet de kwekerij en we mogen door een aantal kassen lopen om de rozen struiken vol in bloei te bekijken, ze hebben wel tig soorten. Leo vertelt dat ze geknipt worden als er 5 buiten bloemblaadjes zijn, met meer dan halen ze het buitenland niet, te groot open. We zien hoe ze hier sorteren en dan hoe ze klaar gemaakt worden om verscheept te worden. Zo te zien hebben ze hier geen last meer van COVID want dagelijks gaan er grote hoeveelheden de deur weer uit. We nemen nog wat kleinigheden mee uit hun winkel en gaan vervolgens weer de weg op naar Cotopaxi.

We komen niet lang daarna aan bij de ingang van het Nationaal Park en nog steeds laat die verd… berg zich echt niet zien. De ingang ligt op 3200 meter en we rijden langzaam naar boven naar de 3700 meter waar we een kijkje nemen bij een meertje met wat watervogels, ook om alvast een beetje te wennen aan de hoogte, ja wij komen van de lage landen!

Aangezien die berg nog steeds gehuld is in wolken besluit Leo dat het weinig zin heeft om nog veel verder door naar de 4200 meter te rijden want er is toch niet veel te zien behalve wolken. We gaan nog een stukje omhoog en nemen een zijpad om even verder de auto neer te zetten en een stuk te gaan lopen op zoek naar vogels en uilen. Het lopen op deze hoogte valt tegen dus algauw is het zeker voor mij in die ijle lucht rustiger lopen en hijgen. We spotten wat kleinere vogels en na ongeveer een half uurtje hijgen heb ik een mooie platte steen gevonden om even op adem te komen, toch misschien minder roken! De heren lopen nog een stukje door en dan hoor ik een fluit en wordt er driftig gebaard dat ik moet komen, dus hup dan maar. Daar in een boompje in dichte grassen voor een steile rotswand zit idd een uil, het duurde even voordat ik hem gevonden had want hij was zo goed gecamoufleerd, twee opstaande oren en grote ogen houden ons in de gaten vanuit zijn rust plekje. Het is tijd om weer terug te lopen naar de auto en door te rijden naar onze Hacienda de San Augustin de Callo waar we de komende 2 nachten slapen.

De Hacienda is gebouwd waar 600 jaar geleden een Inca Paleis stond. Er is geprobeerd deze archeologische plek zo veel mogelijk in stand te houden, met prachtige dikke oude muren van steen zonder dat er enig cement aan te pas komt. In de 15e eeuw was het een Augustijns klooster met een prachtige binnenplaats waar omheen de kamers zijn gelegen. Het is momenteel in eigendom van een hoog geplaatste familie hier in Ecuador. De tuinen eromheen zijn schitterend aangelegd en onderhouden om maar niet te spreken over het uitzicht op de bergketen eromheen en natuurlijk de Cotopaxi als hij nu niet gehuld was in wolken.

Onze kamer is ingericht zoals je zou verwachten in een Hacienda en er zijn zelfs een grote open haard in de slaapkamer en een kleinere in de volledig in stijl ingerichte badkamer. Wat een luxe dat wij hier mogen verblijven en natuurlijk steken ze beide open haarden voor ons aan. Er zijn geen andere gasten dus eten wij aan een grote ovale tafel gedekt voor twee een heerlijke forel klaargemaakt door de kok.

Morgen hebben we weer een vol programma dus voor nu welterusten vanuit mijn bedje met warme kruik. Het internet is trouwens zeer onstabiel dus weet ik niet of ik nu kan posten.