Tanah Lot en Uluwatu

Vanmorgen is onze eerste bestemming de Tanah Lot Temple. Tanah Lot betekend letterlijk eiland in de zee en is ook een zeer bekende toeristen bestemming hier in het zuiden van Bali. Doordat de woelige zee deze rotspartij waar de tempel op is gebouwd vele jaren heeft bewerkt met zijn kracht staat deze rots met vloed ook letterlijk in het water. Alleen met eb kun je deze rots bereiken en er prachtige foto’s maken met de beukende zee op de achtergrond. Toen wij 12 jaar geleden hier waren was er alleen maar een pad van de parkeerplaats naar de tempel, natuurlijk wel met souvenir stalletjes aan beide zijden, maar nu is er een hele rondweg door een prachtig aangelegde tuin waar men van meerdere uitzichtpunten deze bijzondere rots kan bekijken. Deze plek is ook populair om er met zonsondergang te zijn zodat je de zon in de zee ziet zakken over Tanah Lot. Wij hebben vandaag gekozen om met zonsondergang op een ander plekje te zijn maar wilden zeker Erna en Chris deze plek niet onthouden, al is het wel heel toeristisch geworden. Mochten wij er op de foto’s er een beetje verhit uitzien dan klopt het ook want het was vandaag rond de 37 graden in de zon!

We hebben nog onze laastst late Indische lunch genoten in een nieuw restaurant onderweg voordat we naar Uluwatu doorrijden. 

Uluwatu betekend rots aan het einde van het land. De Pura Luhur Uluwatu Temple staat dan ook hoog op de rotsen boven de Indische Oceaan. Er loopt een wandelpad rond de rotsen waar je van prachtige vergezichten kan genieten, wat we dan ook doen in deze hitte, al staat hier wel iets meer wind gelukkig. Ook lopen er wat aapjes rond maar deze hebben eigenlijk op deze plek niet genoeg te eten dus moeten we voorzichtig zijn en geen eten meenemen. Ook is bekend dat ze gek zijn op brillen en losse spulletjes, dus brutaal, waardoor Chris op zijn hoede is want zonder zijn bril ziet hij erg weinig. Er staat hier ook een arena waar we op onze laatste avond in Bali onze laatste dans de Kecak gaan zien met de ondergaande zon op de achtergrond. Het is erg druk met toeristen vanavond dus de arena is tot de nok gevuld. De Kecak is een dans verhaal zonder muziek maar met het het geluid van rond de 40 mannen gekleed in zwart witte geblokte sarongs en een ontbloot bovenlijf, die “ kecak, kecak, kecak “ constant herhalen. Ik ben persoonlijk een grote fan van dit dans verhaal en heb weer volop zitten genieten. 

Dan zit onze laatste avond hier in Bali erop en zullen we “de gordel van Smaragd” morgen verlaten, maar zeker met warme en bijzondere herinneringen!