Malang stad

Vanmorgen lekker rustig opstaan en op ons gemakje genoten van weer een 4 sterren ontbijt. Ja, dat kunnen ze goed hier, ontbijt voor elk wat wils! Frank heeft de smaak te pakken van warm eten voor ontbijt dus die gaat ervoor, gerechten met rijst. De anderen houden het maar bij boterhammen, ei, kaas en zoet.

Om 10 uur staat onze chauffeur gereed om ons het een en ander te laten zien van de stad Malang. We gaan eerst naar de gekleurde huisjes van Jodipan. Dit was vroeger een van de armste buurten van Malang totdat er vanuit studenten van de universiteit een initiatief was bedacht om deze achterbuurt nieuw leven in te blazen voor een PR project. Er werd verf gedoneerd, toiletten aangelegd, prullenbakken geïnstalleerd, een grote schoonmaak gestart en de bewoners kregen advies over hygiëne. De bewoners samen met veel vrijwilligers zijn aan het verven geslagen, de huisjes kregen alle kleuren van de regenboog en lokale kunstenaars zijn aan de vele muurschilderingen begonnen. Langzaam maar zeker kreeg deze arme buurt een heel ander zonnige aanblik en het is nu een zeer kleurrijke toeristische attractie geworden. Als bezoeker betaal je een kleine bijdrage en dit geld komt ten goede van de achterbuurt, en nu zijn de bewoners er zo trots op dat zij het schoonhouden en kleine stalletjes aan huis hebben om hun waren aan de bezoekers te verkopen. We lopen als het ware in een echte slechte en arme buurt zonder ons maar enigszins ongemakkelijk te voelen. We zien wel hoe klein behuisd de armsten van de armsten wonen! Na veel kiekjes te nemen van alles wat we zien gaan we weer richting ons busje.

Door naar de bloemenmarkt en de vogeltjesmarkt waar Erna eigenlijk niet echt wil kijken want al die dieren in kooien is echt niet haar ding. Ze verkopen niet alleen vele soorten vogels maar ook andere dieren zoals katten, uilen, gekko’s, konijnen, jonge kuikens en jonge eenden etc. Toch zien de meeste dieren er goed verzorgd uit dus dat maakt het een beetje goed. We zullen maar zeggen ‘s-lands wijs ‘s-lands eer en denken er het onze van.

Dan door naar een begrip voor Indische mensen, Toko Oen. Hier kan je kroketten, saucijzenbroodjes en andere Hollandse lekkernijen krijgen en bestaat al sinds 1930 waar de Nederlandse kolonisten graag kwamen om zich nog een beetje in Nederland te wanen. De bezoekers zijn met name Nederlandse toeristen vandaag en ik moet zeggen het valt mij allemaal een beetje tegen wat aanbod en uitstraling betreft. Men drijft nog op hun naamsbekendheid van vroeger maar maakt het in mijn ogen niet meer waar! We zijn er geweest en hebben het gezien maar om nou te zeggen we zijn onder de indruk, NEE.

Oversteken in dit drukke verkeer is trouwens ook iets dat best griezelig is hier in Indonesië al moet ik zeggen dat als je bij groen doorloopt men over het algemeen inhoudt en anders zijn er mannetjes met vlaggen die het verkeer voor je tegenhouden. Als je hier geweest ben weet je wat ik bedoel.

Morgen vertrekken rond het middaguur naar onze volgende bestemming Probolinggo en de Bromo.