Ubud

Vanmorgen dus weer op tijd op omdat we een lange dag voor de boeg hebben. We gaan naar het kunstdorp Ubud wat op ruim 3 uur rijden naar het zuiden, bij ons vandaan ligt. Onze chauffeur voor de dag verteld ons dat hij de wat rustigere route neemt via de binnenwegen wat wel wat langzamer rijden is maar een veel mooiere route via Wanagiri en Munduk waar we prachtig uitzicht krijgen van de Twin lakes. Lake Buyan en Lake Tamblingan zijn beiden goed te zien vanuit het uitzichtpunt op ongeveer 1250 meter hoogte nadat we best een bochtige weg hebben afgelegd naar boven. Het is ook een toeristenplek want er staat een man met een paar kalongs (grote vliegende honden), een leguaan en een doos met slangen “ foto maken? “. Helaas voor hem krijgt hij geen van de toeristen zo ver dus vandaag voor hem geen inkomsten. 

We rijden weer verder richting Ubud waar we allereerst een bezoek brengen aan een grote galerie waar veel lokale kunstenaars hun schilderijen hebben hangen. We zien abstracte kunst, bloemen en vogel schilderijen in de meest uiteenlopende kleuren en ook hele fijne schilderijen met heel veel mensen en dieren erop en hoe langer je ernaar kijkt hoe meer dingen je ontdekt. Jammer dat de meeste schilderijen heel groot zijn en meer geschikt zijn voor grote huizen met hoge plafonds en helemaal niet voor de huizen in Nederland want zulke grote muren hebben wij gewoon niet. Het is leuk om te zien maar dat is ook alles dus bij ons geen verkoop. Dan door naar een winkel waar ze houtsnijwerk verkopen en prachtige grote vlakke stukken hout van, wat moeten oeroude bomen zijn geweest, waar ze tafels van maken. Ook hier zijn de meeste houtsnijwerken zo groot dat deze met geen mogelijkheid in onze huizen zouden passen. Wel heel mooi gedaan en ook moet dit heel veel werk zijn geweest. Ik vind een mooi 3-D houtsnijwerk waar ik dan maar op ga bieden want dat is hier heel gebruikelijk. Bieden begint bij 30% van de vraagprijs en dan voet bij stuk houden! Erna, Chris en Frank lopen al snel weg want die kunnen het niet aanzien. Je moet gewoon een prijs in je hoofd hebben wat je ervoor wil betalen en daar niet van afwijken wat voor zielig verhaal ze er ook van maken. 

Weer doorrijden en nu naar wat men zegt is de fabriek waar ze “buddah to buddah” zilveren sieraden maken. We nemen eerst een kijkje in de werkplaats en zien dat hier ongeveer 10 jonge mensen aan het werk zijn met uiteenlopende dingen. Men zit achter een klein houten tafeltje met een lamp erop en op houten krukken, er wordt gesoldeerd, er worden kleine oogjes geknipt, er wordt gepolijst en dit ziet er voor ons uit als zeer slechte werkomstandigheden. De mensen kijken niet op of om en gaan geconcentreerd verder. Ze zijn waarschijnlijk blij dat ze werk hebben en niet op de sawa’s moeten werken want dat is zeker veel zwaarder werk. Er lopen wat buitenlandse toeristen en ook één lokale dame met schaaltjes met sieraden rond, deze worden dan gewogen om de hoeveelheid zilver te bepalen waarna er een prijs wordt gegeven. De zilverprijs is hier een stuk lager dan in Europa dus de meeste dames lopen zeer tevreden met hun gekochte sieraden naar buiten. 

Dan lekker lunchen voordat we verder gaan naar de hoofdstraat van Ubud. Dit is zeker niet meer de Ubud van 12 jaar geleden, het is een aaneenschakeling van winkels, kraampjes, restaurants en marktjes! En druk, druk, druk! Om gek van te worden! Wij zijn allen blij dat wij in Lovina zitten en niet hier verblijven. Zouden we hier te oud voor zijn?? Genoeg is genoeg want het is inmiddels al 5 uur en we hebben nog een lange rit terug voor de boeg. Dus tot kijk Ubud wij gaan lekker terug naar ons rustige plekje aan het strand van de Java Zee.