Prince Olav Harbour en Possession Bay

Vanmorgen een zodiac cruise in Prins Olav Harbour met alweer een zeer beschutte baai en om 6:15 scheen de zon al. Zonsopgang is hier al om 4:20 elke ochtend en vanmorgen was hij prachtig niet dat ik op het dek was om hem te zien. Om onze laatste dag te maximaliseren dus een uitstap voor het ontbijt. We zijn trouwens in de vroege ochtend weer naar het noorden gevaren naar Prins Olav Harbour omdat helaas alle landings plaatsen verder naar het zuiden allemaal gesloten zijn vanwege de vogelgriep, zo ook Gold Harbour waar wij nog zulke fijne herinneringen van hebben vanuit onze trip 5 jaar geleden. Wij zijn net over de bovenste helft van South Georgia gekomen met onze expeditie reis terwijl in de reisbeschrijving we helemaal naar het zuiden zouden gaan via de oostkust en dan via de westkust weer naar boven. Ten eerste hebben we een dag oponthoud gehad van de skiërs en nu dan de sluiting van veel landings plaatsen in het zuiden door de vogelgriep. Toch voor ons een beetje teleurstellend maar wat kan je verder doen dan even ervan flink te balen en dan dit weer van je af te zetten. Goed genoeg geklaagd, vanmorgen vroeg was onze cruise in de zodiac prachtig met een prachtige ligging en veel te zien op de overvolle strandjes in de baai. We hebben als gids Kaytlin, een stevige Amerikaanse met veel kennis van zaken en een zeer zachte en rustige hand van de zodiac besturen. Iedereen komt aan bod om zijn mooie kiekjes te maken van o.a. het oud en vervallen Noors whaling station. Hier ligt ook het gestrande schip de Brutus die in de hoogtijdagen gebruikt werd voor de opslag van kolen wat ze nodig hadden voor de vuren om de blubber te koken. Terug aan boord voor het ontbijt en tijdens het ontbijt varen we weer verder naar Possession Bay.

Deze baai is een stuk groter en onze landingsplaats ligt links van 2 brede gletsjers en Shackleton‘s Gap. Het expeditie team gaat als eerste de landingsplaats opzetten maar komt terug met vervelend bericht. Op de geplande plek zijn veel Fur Seals en ze zijn zeer vijandig, dus niet verantwoord om ons daar aan land te zetten, je zal maar door zo’n boosaardige seal gebeten worden. Dus verder zoeken en vinden een plek waar er minder zeehonden zijn maar daar is de stroming weer te gevaarlijk om te landen, dus het landen gaat niet door maar het wordt voor de laatste keer weer een zodiac cruise. Dit keer zitten we bij Steffi een Duitse dame maar meer een tomboy ook met veel kennis. Ook zij is behendig met het besturen van de zodiac zodat wij niet allemaal te nat worden want hier zijn toch meer golven. Deze stranden liggen ook vol met wachtende mannetjes Fur Seals en als dan over een paar weken de dames arriveren om te paren dan is er helemaal geen stukje meer vrij, dus dan zeker geen landingen hier. We varen nog om de bocht en komen dan bij de grote gletsjer die tot aan het water loopt. Zouden wij zien dat er stukken afvallen? Willen wij dat wel want dit gaat gepaard met een vloedgolf. Het is niet gebeurd dus geen zorgen, wij zijn er nog. Om 2 uur varen we koud en in volle vaart voor de laatste keer terug naar de boot, en moeten wij ons voorbereiden op 4 dagen op zee terug naar Ushuaia.

Het is een wat verlate lunch en we zitten net als er wordt omgeroepen “KILLER WHALES portside”! Ik heb nog nooit de eetzaal zo snel zien leeglopen, iedereen sprint een andere kant op en volle borden worden zo achtergelaten. Iedereen is opgewonden en zelfs een aantal van de crew staan met hun telefoons in de aanslag. We kijken naar 2 wijfjes, een tiener en een jong dier terwijl onze boot een grote boog maakt om ze enigszins te volgen. Dan zien we van de andere kant een hoge fin uitsteken en ook het mannetje voegt zich bij deze groep. Ze blijven in de buurt van de boot rondzwemmen zo’n 20 minuten lang en iedereen is opgewonden, ik ook hoor, nog nooit deze dieren gezien op volle zee. Wij moeten verder en de orca familie ook dus hier scheiden onze wegen. Bedankt dat was geweldig!

Alsof er nog niet genoeg spanning is geweest zien we later op de middag terwijl wij naar het noorden verder varen opeens overal “blows”…… humpback whales. Ik sta op het voordek en je weet niet waar je moet kijken de ene spuit na de andere, steeds meer en meer. Hier zien we ruggen, daar nog meer ruggen, dan daar een staart, het gaat maar door. Opeens hoor ik een spuit echt dichtbij en komen er twee zo voor de boot langs, wat een schouwspel, ze zijn toch allemaal onderweg naar het zuiden voor de krill. Het afscheid van South Georgia is toch een hele speciale dag geworden!