Omaha Beach

Vandaag onze laatste dag in NZ, wat is het al met al toch snel gegaan, en wat een fantastische week gehad. We gaan vandaag met Peter Pettit richting het noorden en Omaha Beach. Zij hebben daar een beach huis en als we wat langer hier waren geweest dan hadden we daar een paar dagen mogen verblijven. Jammer wel want het ligt vlak aan het water op een pracht plekje.

We rijden eerst over de Auckland Harbour Bridge dan nog een uurtje naar boven. Onderweg laat hij ons nog het huis van een andere klasgenoot zien, Peter Hogg, die on the North Shore woont. We rijden nog door een dorpje voordat wij bij Omaha Beach komen waar ze in het weekeinde altijd een lokale vermarkt hebben en waar het net is of de tijd heeft stilgestaan, veel huizen in oude stijl en alles terug naar de tijd dat iedereen nog z'n eigen producten verbouwden. Toch heel leuk om te zien zeker in deze snelle en kant en klare tijd.

Het huis van Peter heeft hij zelf ontworpen, dit is ook o.a. zijn werk, en gedeeltelijk samen met zijn broer gebouwd. Er staan hier wel zeer mooie en grote huizen en niet allemaal even passend in de strand omgeving. Hun huis daarentegen is heel praktische en slim gebouwd en er is rekening gehouden met de zeewind en stormen die je aan de kust wel vaker krijgt. We stoppen onderweg nog bij een paar lokale winkels om wat verse producten mee te nemen voor de lunch aan de beach.

Voordat we aan de lunch gaan lopen we nog lekker langs het strand om de eetlust op te wekken. Achter de huizen hebben ze nog een mooi groot stuk moerasland met een wandelpad erdoorheen en hier zijn veel watervogels, eenden en ook pukeko's (een inheemse moerasvogel van NZ). Teruggekomen bij hun huis genieten we van een heerlijke verse salade met ovenvers brood in het zonnetje met een schitterend uitzicht op zee. Wat een prachtige afsluiting van ons bezoek aan dit bijzondere land! We praten nog na over de reünie en Frank en Peter over de financiële situatie binnen NZ en voordat we er erg in hebben is het weer tijd om terug te gaan naar Auckland.

Terug in Auckland heb ik nog één ontmoeting te goed en wel met mijn laatste vriendje in NZ n.l. David Ball. We ontmoeten elkaar ook weer na bijna 40 jaar want David is nog bij ons geweest in Holland. Hij is weinig veranderd en nog steeds zeer fanatiek bezig met allerlei sporten, is getrouwd met een leuke vrouw en heeft geen kinderen, helaas (zijn woorden). Weer terug naar Three Kings om de koffers te pakken en dan nog een afscheids borrel met John, Peter, Murray en Chris in een leuke bar in de buurt. De rest van mijn klasgenoten waren helaas verhinderd of niet in Auckland want voor hen is het een gewone werkdag.

Morgen vliegen we dan met Air Korea om 9:55 naar Seoul en het derde deel van onze reis. Ik ga heel tevreden en met een super blij gevoel weg want mijn "bucket list" is helemaal afgewerkt!